Koło nienawiści (20/4/13)

Otaczające nas dźwięki jak śmierci wezwanie

Dzwonią; krwawe rzeki - budynków fosami,

Twarze naznaczone jakby czernią Hadesu,

Zatrzymać koło - odwieczne ludzkości wyzwanie;

Szklanki wciąż wypełniane zwycięzców łzami

I nikt nie zazna tego cierpienia kresu.

Anioły, nasi obrońcy, w miecze uzbrojeni

Opuszczają swojego świata tereny,

„Do boju!” – wołają niebiańscy rycerze.

Demony, wrogowie nasi, nigdy niezmęczeni

Słyszą jak piekielne rozbrzmiewają syreny,

„Głupcy!” – śmieją się słysząc ludzkie pacierze.

Nasze oczy zmęczone, spojrzenia zniszczone;

Świat upada. Ludzkości grozi całkowita zagłada.

Koło napędzane dwuznaczności słowami;

Koło odwieczne, wspomnieniami wzmocnione;

Koło władców, najeźdźców krzyczących „Obława!”;

Koło nienawiści siłę podwaja naszymi grzechami.